قیام و تظاهرات اعتراضی توده ها پدیده ای است که به عنوان یک مبارزه عملی نیازمند کالبد شکافی و شناخت دقیق میدانی است.
قیام سال 88 یک نکته ظریف داشت.
بسیاری با دیدن امواج خروشان مردم در جریان تظاهرات اعتراضی از چگونگی سازماندهی آن حیرت زده بودند.
این حرکت اعتراضی بدون بسترسازی عملی از طریق یک تمرین عظیم خیابانی توسط مردم به هیچ عنوان امکانپذیر نبود و فرصت 20 روزه تبلیغات انتخاباتی از 1 تا 20 خرداد سال 88 این امکان را به مردم داد که با تجمعات بسیار گسترده در خیابان های تهران همدیگر را پیدا کنند و به بهانه حضور در میتینگ های انتخاباتی با دیدن جمعیتی عظیم در کنار خود به خودباوری و انسجام لازم برای قیام سال 88 دست یابند.
جنبش سال 88 هنوز هم مثل آتش زیر خاکستر قابل شعله ور شدن است.
چند سال است که هر چند وقت یکبار در فضای مجازی فراخوان می دهند که مردم در فلان روز در فلان خیابان یا میدان تهران تجمع کنند و معمولا تعداد زیادی مزدور سرکوبگر با خودروهای فراوان در همان نقطه انتظار می کشند تا تجمع صدها نفری یا ده ها نفری مردم را به سرعت متفرق کنند.
این شیوه به هیچ عنوان کارآیی لازم را نداشته است چون که مثل سال 88 بسترسازی میدانی لازم برای آن انجام نشده است.
بنابراین باید در نوع این فراخوان هایی که در فضای مجازی به مردم اعلام می شود تغییرات مفید و موثر داد.
به عنوان مثال می توان مکان تظاهرات اعتراضی علیه رژیم را در داخل ایستگاه های اصلی متروی شهر تهران نظیر تجریش و چهارراه ولی عصر و بازار و... اعلام کرد.
چرا که ایستگاه های اصلی متروی تهران چنان مملو از جمعیت هستند که ایده آل ترین نقاط برای شعار دادن علیه رژیم و همراهی مردم دردمند و به جان آمده از ستم های رژیم در یک حرکت اعتراضی وسیع هستند و نیروهای سرکوبگر رژیم نیز قادر به انتقال خودروها و تجهیزات سنگین به داخل ایستگاه های مترو نیستند.
انتقال تظاهرات اعتراضی مردم به داخل بازار بزرگ تهران نیز که مملو از جمعیت و به ویژه در هفته های پایانی سال شاهد حضور صدها هزار نفر از مردم است مثل ایستگاه های متروی تهران بسیار ایده آل هست.
می توان با انتقال حرکت اعتراضی مردم به مترو و بازار تهران تحت عنوان جنبش مترو و جنبش بازار بسترسازی لازم را برای انتقال این حرکت اعتراضی بطور سازمان یافته و منسجم به خیابان ها و میدان های تهران فراهم کرد.
باید این آتش زیر خاکستر را دوباره شعله ور ساخت.
چون نه فقط خوزستان بلکه کل ایران در حال مرگ است.
