کنفرانس اتحاد مذاهب برای حقوق‌بشر و علیه تروریسم و افراط گرایی

اهدای بیانیه اسقف اعظم ولز، دکتر بری مورگان
با امضاء 51تن از رهبران کلیساهای انگلستان
در محکومیت حمله موشکی به لیبرتی

جان پریچارد – اسقف پیشین آکسفورد
با تشکر از استقبالتان، با تشکر از این‌که این‌جا حضور پیدا کردید، با تشکر از آرمانی که نمایندگی می‌کنید و با تشکر از این‌که برای مدت طولانی در این سرما ایستاده‌اید.

من حدود 6 یا 7سال پیش برای اولین بار با مسائلی که برای شما و ما حائز اهمیتند آشنا و درگیر شدم.

در سال 2009 و بعد از یکی از حملات وحشتناک علیه کمپ اشرف بود که باعث خسارات شد. به من گفته شد در این باره اعتصاب غذایی در میدان گراونر در لندن یعنی در برابر سفارت آمریکا برپا است.

از نظر من این بسیار حیرت‌انگیز بود که این افراد خیرخواه، مجبور به چنین عملی شده، این‌گونه خود را محروم کرده و به‌دلیل وقایعی در عراق خود را در معرض رنج و خطر قرار دهند.

از آنچه دیدم و از آنچه بعداً فرا گرفتم بسیار تحت تأثیر قرار گرفتم. خوشبختانه در موقعیتی بودم که بتوانم اسقف اعظم کانتربری را در این موضوع دخیل کنم که در آن زمان روون ویلیامز بود.

 

او هم خیلی به این آرمان که برای ما بسیار مهم است متعهد شد. اظهارات علنی او بسیار برجسته بود.

سپس ماجرایی برای من آغاز شد که تلاش کنم مسائلی را که خواهران و برادران شما و خود شما طی می‌کردید درک کنم.

به‌عنوان عضوی از مجلس اعیان، به نامه‌نگاری به وزرا ادامه می‌دادم تا نامه‌ها و طومارهایی را امضاء کنند و بخشی از کارزار پارلمانی باشند، یعنی از طرف آنچه اکنون کمپ لیبرتی نام دارد و همه مسائلی که آنجا رخ می‌داد.

اما در پشت کمپ لیبرتی، موضوع بزرگ‌تر نفوذ رژیم ایران در عراق قرار دارد.

چرا 7 حمله علیه کمپ اشرف و کمپ لیبرتی صورت گرفته و تا کنون جان این تعداد افراد از دست رفته است؟

چرا پناهندگان از حفاظت محروم می‌شوند، در حالی‌که با کمیساریا در این رابطه توافق شده است؟

چرا پناهندگان حتی مجاز به بازسازی یا جمع‌آوری خرابه ها از آخرین حمله که اخیراً صورت گرفت نیستند؟

 

البته، پر واضح است که سایه تیره (رژیم) ایران بر همه این مسائل وجود دارد.

به‌نظر می‌رسد (رژیم) ایران رژیمی است که در آن حقوق‌بشر به‌طور اسفناکی نادیده گرفته می‌شوند.

جایی که دو هزار نفر در دوره روحانی اعدام شده‌اند.

جایی که در آن بیش از هر مکان دیگر کودکان را اعدام می‌کنند. جایی که در آن امن نیست که عضو یک اقلیت مذهبی، خبرنگار، فعال یا عضو خانواده یک زندانی سیاسی باشید، یا حتی هر گونه مخالفتی از خود بیان کنید.

چرا این‌گونه است؟

به‌عنوان یک شهروند انگلستان، به‌ نظرم حیاتی است که بیش از این به (رژیم) ایران نزدیک نشویم، مگر این‌که توقفی به این اعدام‌های وحشتناک، شکنجه، حملات اسیدپاشی، قطع دست و پا و زندانی‌کردن مخالفان سیاسی و اقلیتهای مسیحی صورت گیرد.

 

این یک کارنامه اسفناک است.

من به دولت انگلستان فراخوان می‌دهم که در گفتگوهای خود با رژیم ایران از قاطعیت بیشتری برخوردار باشد.

بالأخره اخلاق چه معنایی دارد؟

حقوق‌بشر جهان‌شمول غیرقابل تجزیه و به هم وابسته هستند. نمی‌توانید آنها را تجزیه کنید. مارتین لوتر کینگ، فعال برجسته حقوق مدنی در آمریکا، گفت: ”بی‌عدالتی در هر کجا، تهدیدی برای عدالت در همه‌جا است“.

 

هر چیزی که بر یک فرد تأثیر بگذارد، به‌طور غیرمستقیم بر همه تأثیر می‌گذارد.

باید بگویم که حقوق‌بشر غیرقابل تجزیه است.

 

انگلستان و جامعه بین‌المللی باید بر اساس قطعنامه‌های نوامبر و دسامبر مجمع عمومی ملل‌متحد عمل کنند، متونی که به‌طور جد، نقض سیستماتیک و وحشتناک حقوق‌بشر توسط (رژیم) ایران را محکوم کرده و خواهان پایانی بر همه این ماجرا شد.

خیلی خوب شد که چنین مناظره‌یی برقرار شد و توجه بین‌المللی را به چیزی جلب کرد که شما مدتهای مدیدی برای آن جنگیده‌اید.

من طرح 10 ماده‌یی خانم رجوی را به‌عنوان پایه‌یی برای ایران دموکراتیک و غیر‌اتمی با حق رأی برای همگان خوانده‌ام. این طرح 10 ماده‌یی همراه با حاکمیت قانون، دستگاه قضایی مستقل، برابری جنسی، حذف هر نوع تبعیض؛ این چطور می‌تواند درست نباشد؟

 البته که درست است و دولت انگلستان باید فشار جدی وارد کند که این‌گونه باشد و فقط به‌دلیل توافق اتمی، این موضوع را نادیده نگیرند.

 

در عین‌حال، موضوع ساکنان (لیبرتی) چه می‌شود؟

چرا که این افراد به‌اصطلاح اعضای خانوداه که بسیار مشکوک هستند در حال پرسه‌زدن در آن منطقه هستند و اعضای خانواده واقعی آنها در خود ایران تحت تعقیب، اذیت و آزار و دستگیری قرار می‌گیرند.

 

حداقل باید اقدامی از جانب دولت انگلستان صورت گیرد که همراه با همکاری آمریکا و اتحادیه اروپا باشد.

 

اولاً کمیساریا باید کمپ لیبرتی را به‌عنوان یک کمپ پناهندگی تحت نظر ملل‌متحد به‌رسمیت بشناسد. ساکنان باید به‌عنوان پناهندگان سیاسی شناخته شوند.

دوم، دولت عراق هر کسی را که از کمیته امنیتی کمپ ارتباط شناخته شده‌یی با رژیم ایران دارد، باید اخراج کند.

سوم، هیأتی از وکلای اروپایی، آمریکایی و عربی و اعضای پارلمان، باید اجازه رفتن به کمپ لیبرتی را داشته باشند و گزارش مستقل خود را تهیه کنند.

چهارم، شورای امنیت ملل‌متحد باید یک تحقیقات مستقل پیرامون آن 7 حمله انجام بدهد و عاملان را به پای میز عدالت بکشاند.

از نظر نوشته‌های مقدس مسیحیان و یهودیان که دارای خدایی هستند که عمیقاً به عدالت متعهد است.

حضرت میکاه گفت:”خدا از ما چه می‌خواهد غیر از این‌که عدالت را برقرار کنیم، رحمت را دوست بداریم و با فروتنی همراه خدای خود قدم برداریم.“

 

برقراری عدالت، دوست‌داشتن رحمت و قدم‌برداشتن با فروتنی همراه خدای خود. هدف ما نباید چیزی کمتر از این باشد. با تشکر.

 

اسقف آدریان نیومن – اسقف استپنی
با تشکر، لطفاً بفرمایید. خواهران و برادران، خیلی خوشوقتم که امروز نزد شما حضور دارم.

بار دیگر از شما تشکر می‌کنم که گرم‌ترین استقبال را از ما این‌جا به‌عمل آورده‌اید.

بسیار خوشحالم که این‌جا هستیم.

اسقف و خودم می‌خواستیم این‌جا حضور داشته باشیم تا از شما حمایت کنیم و در همبستگی با شما قرار بگیریم، یعنی در مبارزه‌یی که شما در آن دخیل هستید.

همه ادیان ابراهیمی بر این موضوع اتفاق‌نظر دارند که خدا از طریق عشقی شناخته می‌شود که به‌وسیله صلح طرح شده و با عدالت معرفی شده است.

عشق، صلح و عدالت، چیزی که همه ما امروز در این مکان آرزوی آن‌را داریم.

 

البته همواره در جهان، مکانی وجود خواهد داشت که انسانها در آن از این ارزشهای جهان‌شمول محروم باشند.

بعضاً موج خشونت و اعمال غیرانسانی، بسیار قوی به‌نظر می‌رسند.

در حالی‌که این‌را بیان می‌کنم، می‌توانیم تشخیص بدهیم که این وقایع برای شما بسیار مهمند و تاریخچه شما مملو از این مسائل است.

شما شخصاً تحت تأثیر فجایع قرار گرفته‌اید، به‌نحوی که ما آن‌را تجربه نکرده‌ایم.

 

بنابراین می‌خواهم بابت شجاعتتان، به شما درود بفرستم و همچنین آمادگی شما جهت ادامه مبارزه برای آزادی و عدالت در این وضعیت.

حفظ امید و خوشبین‌بودن در این شرایط، سخت است.

شما چه‌طور این کار را کرده‌اید؟

شما را تحسین می‌کنم که هم‌چنان امیدوار و خوشبین باقی مانده‌اید و حاضر به سرخم‌کردن نبوده‌اید، یعنی به‌دلیل درد و رنجی که شما و مردمتان تجربه کرده‌اید.

همواره از این امر متحیر می‌شوم که روح انسانی چه‌قدر می‌تواند در برابر سرکوب مقاوم باشد.

 

مشعل امید به‌سادگی خاموش نمی‌شود.

می‌خواهم به آنهایی درود بفرستم که با عزم بالایی این مشعل را برای کسانی که از عدالت طبیعی محروم بوده‌اند روشن نگه داشته‌اند و برای آنهایی که صدایشان ساکت شده است اعتراض کرده‌اند و توجه جامعه بین‌المللی را نسبت به نقض روزانه حقوق‌بشر و شرافت افراد جلب کرده‌اند.

 

این اعمال مشخص که 52 کلیسا در انگلستان حول آن متحد شده‌اند و به زیبایی بر دیوارتان به نمایش گذاشته شده است، اعمال مشخصی که ما حول آن متحد شده‌ایم، حمله تحریک‌ناشده علیه کمپ لیبرتی در 29اکتبر سال گذشته است که در آن 24 پناهنده ایرانی کشته و بسیاری دیگر مجروح شدند.

 

باید امروز به شما بگویم که دریافت چنین واکنش متحدی از این تعداد اسقف بسیار نادر است. به‌نظرم این، میزان نفرتی را نشان می‌دهد که ما از هدف قرار گرفتن شهروندان بی‌گناه احساس کردیم، یعنی از طریق این نادیده‌گرفتن عمدی و شدید عدالت بین‌المللی.

 

این یک منطقه جنگی نبود و (یک حمله) تحریک‌شده نبود.

 

از بسیاری جهات، کمپ لیبرتی یک معما است که برای شما و بسیاری دیگر به یک موضوع بسیار بزرگ‌تر تبدیل شده است، یعنی حق شهروندان به مخالفت، هنگامی که با رویکرد اتخاذ شده حکومت خود در مورد ایجاد یک جامعه پررونق موافق نیستند.

 

گفته‌یی هست که به ولتر نسبت داده می‌شود: ”من با حرف تو مخالفم، اما تا حد مرگ از حق بیان تو دفاع خواهم کرد.“

وقتی مخالفت سرکوب می‌شود و ابراز نظرها به سکوت کشانده می‌شوند، ما همگی دچار مشکل می‌شویم.

 

به همین دلیل است که چنین حیرت بین‌المللی در مورد زندانی‌شدن عملی پناهندگان ایرانی در کمپ لیبرتی وجود دارد.

به این دلیل است که در حال حاضر این میزان نگرانی حول حقوق‌بشر در ایران وجود دارد که با شفافیت تمام در شصت و دومین قطعنامه ملل‌متحد بیان می‌شود و نقض حقوق‌بشر در ایران را محکوم می‌کند.

سرکوب صداهای آلترناتیو مشخصه جامعه‌یی است که نسبت به آینده خود نگران است.

جوامع بالغ که از اعتماد به‌نفس برخوردارند، اجازه مناظره‌های صحیح را می‌دهند.

محدود کردن گفتگوهای سیاسی همواره نشانه‌یی از ترس و ناامنی است.

استاتو پناهندگی کسانی که در کمپ لیبرتی زندگی می‌کنند باید به‌رسمیت شناخته شود و مورد احترام قرار گیرد.

حملات علیه جان افراد و اموال باید متوقف شوند. فراخوان برای حقوق‌بشر در خود ایران باید مورد توجه قرار گیرد.

ما به‌عنوان اسقف‌ها در کلیسای انگلستان چه حقی داریم که خواستار این موارد شویم؟

شاید هیچ حقی نداشته باشیم، غیر از این‌که ما در ریشه‌های بنیادین ابراهیمی با خواهران و برادران مسلمان خود شریک هستیم: عشق، صلح و عدالت.

اینها ارزشهایی است که حول آنها الهیأت و انسانیت به یکدیگر می‌رسند.

در مسیحیت، در اسلام، در انگلستان، ایران و سراسر جهان.

با تشکر فراوان.

 

 

اهدا لوح به ر‌ئیس جمهور برگزیده مقاومت

جان پریچارد – اسقف پیشین آکسفورد
این نامه‌یی است که همه این اسقف‌ها امضا کرده‌اند و من بسیار خوشحالم که اسقف‌ها این‌چنین با هم همراه شده‌اند، همان‌طور که اسقف آدریان گفت، بسیار نادر است که این میزان اسقف با هم اتفاق‌نظر داشته باشند.

 

به این‌جا آمدم و دیدم که (این بیانیه) بر روی دیوار حک شده، اما این چیزی است که ما امیدواریم بسیار جدی گرفته شود، به‌عنوان یک قطعه بسیار محکم و واقعی (برای ابراز) خشم از سوی اسقف‌های انگلستان.

 

ما اعتماد داریم که این، برای دولت انگلستان با اهمیت خواهد بود؛ و ما آن‌را ارسال خواهیم کرد به نخست‌وزیر دیوید کامرون و خواهیم گفت که واقعاً خواهان اقدام در این رابطه هستیم.

 

با تأسف بسیار کسی که بیش از همه کار کرد تا این (حمایتها را) سرجمع کند اسقف اعظم بری (مورگان) در ولز همسر خود را از دست داد، او دو روز پیش درگذشت و این باعث ناراحتی بسیار همگان شد؛ اسقف اعظم بری نتواست امروز این‌جا باشد، ولی ما پیام عشق و علاقه او را برای شما می‌آوریم، از طرف همه این اسقف‌ها.

 

و خانم رجوی با اشتیاق به شما تقدیم می‌شود.

---

خبرهاى ما را مى توانيد در كانال تلگرام نيز دنبال كنيد
https://telegram.me/mojahedin_org