روز شنبه ۲۵خرداد ۹۸تظاهرات بزرگ و با شکوهی توسط هزاران تن از ایرانیان شریف و آزاده و هواداران و اشرفنشانهای خستگیناپذیر در بروکسل پایتخت بلژیک و به عبارتی پایتخت اروپا، در برابر مقر اتحادیهٔ اروپا برپا شد.
در این تظاهرات که در آستانهٔ ۳۰خرداد، سالروز مقاومت انقلابی، برگزار گردید، شماری از سیاستمداران برجسته از کشورهای مختلف نیز حضور داشتند.
حوادث پیشبینی ناشدهیی که ضرورت برگزاری تظاهرات بروکسل را آشکار کرد
زمان این تظاهرات از قبل مشخص شده بود، اما به شکلی تصادفی این مراسم همزمان شد با شرایط فوقالعاده بحرانی که پس از اقدامات تروریستی رژیم در دریای عمان علیه نفتکشها در منطقه ایجاد شده است؛
همین همزمانی تصادفی باعث شد ضرورت برگزاری این تظاهرات و اهمیت، اهداف و مطالبات آن بیشتر درک شود.
هموطنان در فراخوان به این تظاهرات در سه مؤلفه اساسی وضعیت سیاسی کنونی که برگزاری این تظاهرات را ضروری میکند بر شمرده بودند. این سه مؤلفه عبارت بودند از بحرانهای اقتصادی اجتماعی که هر روز شکل انفجاری تری به خود میگیرند، بحرانهای منطقهیی و بینالمللی که رژیم آخوندی با آن دست به گریبان است و استمرار قیام مردم ایران و پیشروی کانونهای شورشی و مقاومت سازمانیافته مردم ایران. در این فراخوان آمده بود:
«در شرایطی که هراس از سرنگونی و قیام مردم ایران و کلان ضربه ناشی از لیستگذاری تروریستی سپاه پاسداران و تحریم کامل نفتی و مقابله جهانی علیه تروریسم و جنگافروزیهای منطقهیی رژیم ولایت فقیه، سراپای خلافت خامنهای و نظام بحرانزده آخوندی را فراگرفته؛
در شرایطی که خامنهای راهی جز انقباض و سرکوب و زمینهسازی برای دولت حزباللهی بهمنظور مهار بحران در حاکمیت فرتوت خود نمییابد؛
و در شرایطی که فریاد اعتراض و خشم مردم ایران از گرانی و فقر و بیکاری و دزدی و غارتگری و فساد فراگیر این رژیم در همه جای میهن کاخ بیداد و چپاول و فساد خلیفه ارتجاع را میلرزاند».
آنچه که به فاصله دو روز پیش از این تظاهرات در صحنه بینالمللی با حمله رژیم آخوندی به نفتکشها در دریای عمان رخ داد بر صحت برآورد هموطنانمان از صحنه سیاسی کنونی و ضرورت برگزاری این تظاهرات بیشازپیش مهر تأیید زد.
همزمانی انفجار کشتیها با ملاقات خامنهای و نخستوزیر ژاپن، کشتیهایی که مقصد یکی از آنها ژاپن بود، و دو روز بعد از ملاقات روحانی با وزیر خارجه آلمان، یک بار دیگر آنچه را مجاهدین و مقاومت ایران طی تمام ۴۰سال گذشته نسبت به آن به جامعهٔ جهانی هشدار میدادند، حرکات تروریستی رژیم با سیاستها و عملکردهای تجاوزکارانه و مخرباش اکنون بهوضوح پیش روی همگان قرار دارد و همه به چشم میبینند که چگونه این رژیم جهان را متشنج کرده و منطقه را به آستانهٔ جنگی مهیب کشانده است. چگونه همانگونه که مقاومت ایران همواره تأکید میکرده است اقدامات دیپلماتیک و میانجی گری با این رژیم قرونوسطایی نه تنها هیچ فایدهای ندارد بلکه صرفاً این رژیم را در مقاصد شوم تروریستی و جنایتکارانهاش جریتر میکند و این رژیم تنها زبان قاطعیت میفهمد.
و اکنون درست در زمانی که این سیاستها در عرصه پر تنش و پر کشاکش سیاسی در خلیجفارس و خاورمیانه محک میخورند و صحتشان به اثبات میرسد هموطنانمان با برگزاری تظاهرات بروکسل پرچم حقانیت مقاومت ایران را برفراشته میکنند.
تظاهرات بروکسل خواست مردم ایران برای سرنگونی نظام آخوندی را در پایتخت اتحادیه اروپا طنینانداز کرد. هموطنانمان در این سلسه تظاهرات (که علاوه بر بروکسل در آمریکا، انگلستان، آلمان و.... برگزار خواهد شد) قویاً از جامعهٔ بینالمللی میخواهند در راستای به رسیمت شناختن همین خواست مردم ایران، حکومت آخوندی را مورد تحریم همهجانبه قرار دهند و دست آخوندهای حاکم را از چپاول ثروتهای مردم ایران و اختصاص آن به جنایت و تروریسم و جنگافروزی کوتاه کنند. سپاه پاسداران را بهعنوان اهرم اصلی نگهدارندهٔ این رژیم و همچنین وزارت اطلاعات را که نهاد جاسوسی و آدمکشی این رژیم ضدبشری است، مورد تحریم قرار دهند و به هر گونه مماشات با آن، با هر توجیهی نقطهٔ پایان بگذارند.
ویژگیهای خواستههای مقاومت در شرایط فعلی
آنچه فوقا گفته شد، خواستهها و سرخط سیاستهای درست مقاومت ایران طی سالهای گذشته بوده، اما مطرح شدن اینها، در سالهای گذشته و امسال در دو فضای کاملاً متفاوت است.
خواستههای مردم ایران در اینگونه تظاهراتها و گردهماییها در سالهای گذشته عمدتاً خصلت افشاگرانه و تدافعی داشت. آنهم در قبال رژیمی که که با پشتگرمی به سیاست مماشات خیز برداشته بود مقاومت مردمی و آلترناتیو برآمده از آن را نابود کند، اما امسال؛
رژیم در حضیض ضعف و درماندگی است و مقاومت مردم ایران در موقعیت تهاجم است. بحرانهای مرحله پایانی از همه سو رژیم را فراگرفته و هراس از:
- قیام مردم ایران،
- تحریمهای نفتی و بانکی
- لیستگذاری تروریستی سپاه پاسداران،
- اجماع جهانی علیه تروریسم و جنگافروزی رژیم در منطقه،
سلطنت مطلقه آخوندی را در باتلاق سرنگونی فرو برده است. خامنهای در داخل راهی جز انقباض و سرکوب، و زمینهسازی برای دولت حزباللهی و دستور آتش به اختیار برای مهار بحران و مقابله با قیام نمییابد و در خارج هم راهی جز علنی کردن ماهیت تروریستی خود و چنگ انداختن به روی جامعهٔ بینالمللی و زیر پا گذاشتن اولیهترین قواعد زندگی مسالمتآمیز ندارد.
از سوی دیگر آلترناتیوهای مجازی که یا توسط رژیم یا در هماهنگی و همسویی با رژیم عرضه میشدند، اکنون دیگر سوخته و افشا شدهاند و امروز همانگونه که برخی از شخصیتهای خارجی شرکتکننده در تظاهرات بروکسل نیز گواهی دادند، مأموریت و علت وجودی این آلترناتیوهای قلابی تنها مخدوش کردن مقولهٔ آلترناتیو و مشروعیت دادن به این رژیم سراپا نامشروع و ضدمردمی بوده است.
مردم و مقاومت؛ منشأء تمامی بحرانهای رژیم
همهٔ بحرانهای این رژیم مستقیم یا غیرمستقیم ناشی از این جنگ و ناشی از حضور مجاهدین و مقاومت ایران در بطن و کانون تحولات مربوط به ایران است که آبشخور بحرانهای سیاسی رژیم است.
یک قلم بحران اتمی رژیم را که پایهٔ درگیری آن با جامعه بینالمللی است نگاه کنید. یک بار احمدینژاد گفت که همه چیز در وادی اتمی بهخوبی و خوشی داشت پیش میرفت که یکباره مجاهدین پروژهٔ مخفی هستهای رژیم را افشا کردند و جهان با وحشت دریافت که چگونه نزدیک بود خطرناکترین رژیم دنیا به خطرناکترین سلاح موجود دست پیدا کند.
اخیراً هم خامنهای در یکی از سخنرانیهایش گفت که اوباما ۱۹نامهٔ فدایت شوم برای من نوشته بود و من هم جوابش را دادم، اما یکمرتبه ماجرای سال ۸۸(قیام ۸۸) اتفاق افتاد و آمریکا پشت آن رفت. بگذریم که خامنهای طبق معمول واقعیت را تحریف میکند، اما همینجا نیز دارد این حقیقت را بیان میکند که چگونه مقاومت و قیام، آرایش سیاسی را تغییر میدهند. مشابه همین اعتراف را روحانی هم در مورد قیام دیماه ۹۶داشت، او هم گفت که همه چیز داشت خوب پیش میرفت که یکمرتبه در دیماه ۹۶مردم به خیابان ریختند و...
به همین علت باید پیوسته روی این نکته تکیه کرد که به اذعان خود رژیم، عامل اصلی و تعیینکننده طی تمام این سالها مقاومت مردم ایران و هدایت و سمت دهندگی این مقاومت توسط مجاهدین و مقاومت سازمانیافته بوده است.
یعنی اینکه تنها عاملی که میتواند شر رژیم و جنایتهایش را از سر مردم ایران کم کند و نهایتاً آن را سرنگون سازد. مقاومت ایران است که روز ۲۵خرداد ۹۸صحنهیی از آن را که نمادی از همبستگی مردم ایران با مجاهدین و مقاومت ایران بود، جهانیان در بروکسل شاهد بودند.
Inga kommentarer:
Skicka en kommentar