راما یاد، وزیر پیشین حقوق‌بشر فرانسه در تظاهرات بزرگ ایرانیان آزاده در استکهلم – سوئد طی سخنانی گفت:
من از اشرف۳ بازگشته‌ام. در اشرف۳ من غیرممکن را دیدم. کسی که اینجا در برابر شما ایستاده یک زن حیرت‌زده است. احساسات در برابر این شهر که تنها ظرف کمتر از دو سال ساخته شد. با سالنها، خانه‌ها، بیمارستان، آموزشگاه و نانوایی که اطراف آن چیزی نیست و در فاصله ۴۰دقیقه‌یی از تیرانا در آلبانی واقع شده است. در آنجا شهری هست که تا چند ماه پیش فقط زمین زراعی بود. شما یک کار خارق‌العاده را در اشرف به‌اثبات رساندید. آنچه در اشرف ساخته شد، روزی می‌تواند در ایران ساخته شود. این کار نیاز به تلاش طاقت‌فرسا، امید و نبوغ و نظم شما را داشت. ولی از سوی دیگر هزاران نفر شهید شدند تا اشرف به‌وجود آمد.
آلبانی، کشوری در بالکان با یک تاریخچه منحصر به‌فرد، معبر هزاران تمدن بوده است که اکنون با وجود اشرف۳، معبر تمدن ایرانی هم شده است.
همه نیاز به یک سرزمین دارند و اسکندر، بنیانگذار آلبانی رهبر یک مقاومت قهرمانانه علیه امپراطوری عثمانی، روزی به مردم آلبانی گفت: «من آزادی را برای شما نیاوردم، بلکه آن‌را در میان شما یافتم».
فرانسه نیز در دهه۱۹۸۰ به این درک رسید و در آن سال بود که از مجاهدین در اورسورواز، استقبال کرد. من از اشرف۳ باز می‌گردم و در آنجا یک موزه بسیار خیره‌کننده با ۴۰سال مقاومت علیه سرکوب و استبداد را دیدم. بی‌شمار قربانیان را (مشاهده کردم)؛ شما باید در میان راهروهای این موزه راه بروید تا چهره‌های قدرتمند و پرافتخار سرداران ایران را ببینید.
در کنار چهره مسعود رجوی، ما در برابر صدها تصویر زنان، مردان و قهرمانانی که به‌دست رژیم کشته شدند حیرت‌زده شدیم. ما تحت تأثیر گورهای جمعی قرار گرفتیم و در برابر تصاویر قتل‌عام اشرفی‌ها در عراق ایستادیم. برخی حتی در بیمارستان به‌قتل رسیده بودند. زمانی که در برابر تصاویر اعدام‌شدگان ایستاده بودیم، زبان ما از بیان قاصر بود. این است اشرف۳، جایگاه خاطره‌ها، سرزمین امیدها، شاهد زنده ترس، ترور و ایمان.
اشرف ما را به‌یاد تهران می‌اندازد که نمایانگر اعتراضات بسیاری از شهرهای آن در همین چند ماه پیش و تا همین الآن (توسط مردمی) است که خواستار تغییر هستند. آیا کسی تردید دارد که این تظاهرات به‌طور شگفتی‌آوری نشان‌دهنده خواست مردم ایران برای دموکراسی و نه دیکتاتوری، آزادی و نه ترور، حکومت غیرمذهبی و نه حکومت مذهبی، برابری و نه ویژه‌سازی است؟ مردم بیدار شده‌اند. ما باید به فریاد آنها گوش فرا بدهیم. ولی پاسخ رژیم ترور و زندان است. باید به‌خاطر سپرد که جامعه بین‌المللی چگونه به خواستهای دموکراسی‌خواهانه توجه نکرد. آنها نسبت به یک انقلاب بدبین بودند. آنها نمی‌فهمند که در تهران چه می‌گذرد و این‌که دموکراسی در ایران وجود ندارد. این رفتارها نشان می‌دهد که جامعه جهانی چگونه کور و کر بود. چرا؟ چون توافق اتمی اکنون مرده و به‌خاک سپرده شده است. ما به آنها هشدار دادیم. این توافق غیرواقعی بود. غیرممکن است که بتوان با رژیم ایران مذاکره کرد. امروز ما در (منطقه) شاهد یک بحران ناشی از تهدید مذهبی از سوی رژیمی هستیم که دیدگاهش از اسلام بنیادگرایی است.
قابل پیش‌بینی بود که هرگز نمی‌توان در حالی که یک دست پشت سر دارند با آنها مذاکره کرد. در لحظةی که همه می‌خواهند راه‌حل بحران با (رژیم) ایران را پیدا کنند، ما باید به فکر یک آلترناتیو قابل اتکا باشیم، یک آلترناتیو دموکراتیک که پادزهر بنیادگرایی است. به‌نظر من این آلترناتیو مجاهدین خلق و مقاومت ایران است که این تهدید را از دیرباز کشف و معرفی کرده بود.
اعضای این مقاومت بهای سنگینی برای پایداری خود پرداخته‌اند. شما ثابت کرده‌اید که اسلام کاملاً با پرنسیپهای دموکراسی همخوان است، شامل برابری جنسی و احترام به سایر مذاهب. ما این‌را مدیون (پرزیدنت این مقاومت) مریم رجوی هستیم. مجاهدین می‌دانند که زنان برای ایران چه چیزهای به‌ارمغان آورده‌اند. ایران بدون زنان هرگز به یک تمدن عظیم تبدیل نمی‌شد.
پیشتازان تغییر ماهها و سالهاست که شهرها و روستاهای ایران را تسخیر کرده‌اند و آزادی (خود) و در برخی موارد جانهایشان را برای آن فدا کرده‌اند.
بله شما خودآگاهی بشری را به‌لرزه درآوردید، سکوت را شکستید، به آپارتاید جمعی پایان بخشیدید و کلمه عدالت را در اوج نشاندید. شجاعت عظیم و تعهدپذیری شما خارق‌العاده، قوی و عمل روزانه ایمان و اراده است.
به‌خاطر شما تغییر در چشم‌انداز است و این تغییر خارق‌العاده یک نام قوی، یک صدای قوی و یک چهرهٔ کاریسماتیک از یک سمبل دارد که نام آن رئیس‌جمهور مریم رجوی است.
Inga kommentarer:
Skicka en kommentar