روز سه‌شنبه دوم مهرماه، در حالی‌که اجلاس مجمع عمومی ملل متحد در نیویورک جریان داشت، هموطنان آزاده در اعتراض به حضور آخوند حسن روحانی، رئیس‌جمهور فاشیسم مذهبی حاکم بر ایران در مقر ملل متحد دست به تظاهرات و اعتراض زدند.
در این تظاهرات که با حضور و سخنرانی شخصیتهای آمریکایی برگزار شد، شرکت‌کنندگان جنگ‌افروزیهای منطقه‌یی و تروریسم را محکوم کردند و با تأکید بر لزوم برخورد قاطع با این رژیم و اخراج روحانی از مقر ملل متحد تأکید کردند.
هموطنان فریاد می‌زدند، نماینده حکومت رکورد دار اعدام و بانکدار مرکزی تروریسم، که بقای خود را در گرو تروریسم و جنگ‌افروزی و حمله به تأسیسات نفتی و راهزنیهای دریایی و باجگیری اتمی می‌بیند، جایی در جامعه بین‌المللی ندارد و نمایندگانش از مقر ملل متحد باید اخراج شوند. آخوند حسن روحانی هم مثل خامنه‌ای و ظریف باید تحریم شود و به‌خاطر شراکت در جنایات آخوندها در معرض محاکمهٔ بین‌المللی قرار بگیرد.(مطالب بیشتر)
سخنرانی جوزف لیبرمن:
متشکرم. به‌خاطر حضورتان در اینجا متشکرم.
یک بار دیگر به این مکان بازگشته‌ایم. در داخل ساختمان، افراطیونی که حکومت ایران را غصب کرده‌اند به مجمع عمومی سازمان ملل دروغ می‌گویند. در بیرون ساختمان، شما حرف راست را در مورد ایران به‌زبان می‌آورید.
شما از آزادی صحبت می‌کنید در حالی‌که آنها گمان می‌کنند که می‌توانند استبداد خود را پنهان کنند.
شما حامی فرصتهای اقتصادی برای تک‌تک آحاد مردم ایران هستید در حالی‌که آنها گمان می‌کنند که می‌توانند توجهات را از فساد و سوء‌مدیریت رژیمشان منحرف کنند.
شما حامی یک ایران صلح‌جو و غیرهسته‌یی هستید. حال آن که آنها از قاتلان تروریست حمایت می‌کنند و دامنه تهاجماتشان را در سراسر منطقه از سوریه و لبنان تا عراق و یمن می‌گسترانند.
بسیار مفتخرم که در کنار شما در بیرون ساختمان باشم. چرا امروز این قدر خوشبین هستم که در روزی نه چندان دور شما و من در داخل این ساختمان، رهبر ایران آزاد را تشویق خواهیم کرد.
امروز رژیم افراطی در تهران در مسیر عقب‌نشینی است. آنها به‌گوشه رینگ رانده شده‌اند. پرزیدنت ترامپ، وزیر پمپئو، از توافق هسته‌یی با ایران خارج شدند و کارزار فشار حداکثری اقتصادی را پیش می‌برند و با این کارزار به‌رژیم ضربه زده‌اند. مردم ایران دشمنی در درون کشور دارند. این دشمن، فساد و طمع ملایانی است که در حال حاضر بر آن کشور بزرگ حکم می‌رانند.
آنها در همین هفته‌های گذشته یک هواپیمای بدون سرنشین آمریکایی را سرنگون کردند. و به تأسیسات نفتی عربستان سعودی حمله کردند.
هر کدام از این اقدامات در زمانهای دیگر به‌عنوان یک اقدام جنگی به‌حساب می‌آمد. لابد افراطیون حاکم بر ایران گمان می‌کنند که می‌توانند ما را بترسانند تا وارد یک توافق بد دیگر بشویم. ولی من چنین فکر نمی‌کنم. نه با حضور پرزیدنت ترامپ، نه با حضور وزیر پمپئو و نه با حضور شما و برادران و خواهرانتان در ایران که می‌خواهند از شر این مرتجعان که امروزه بدون رضایت مردم بر آنها حکم می‌رانند خلاص شوند.
گوش کنید که دیروز چه اتفاقی افتاد، یک نقطه‌عطف بزرگ. دولتهای انگلستان، آلمان و فرانسه یک بیانیه مشترک منتشر کردند دال بر این‌که با ما موافق هستند و رژیم ایران مسئول حملات به عربستان سعودی بوده است. نظرتان چیست؟
اینک که ما بار دیگر در حال کار نه فقط با متحدانمان در خاورمیانه، بلکه با دوستان و متحدانمان در اروپا هستیم و من امروز مشخصاً به‌خاطر هدفی که شما را در اینجا گرد آورده، می‌خواهم به شمابگویم، که نیرویی وجود دارد که حکومت ایران، رژیم افراطی در تهران بیش از حمله نظامی خارجی از آن وحشت دارد. آیا می‌دانید آن نیرو چیست؟ آن نیرو، مردم ایران هستند. شورای ملی مقاومت ایران است. سازمان مجاهدین خلق ایران است.
این چیزی است که ما در آمریکا به‌آن قدرت خلق می‌گفتیم. ضربه نظامی به‌ایران، به سپاه پاسداران و نیروی قدس آسیب می‌زند. ولی رژیم را سرنگون نمی‌کند. مردم ایران هستند که با قیامشان با حمایت ما می‌توانند این رژیم را سرنگون کنند و به‌نظر من زمان تغییر رژیم ایران مدتها است که فرا رسیده تا یک ایران آزاد، یک ایران صلح‌جو به‌وجود آید.
بیایید صادق باشیم. ما به‌صفت ایالات متحده و به‌صفت کل جهان همه راههای دیگر را در برابر این گروه مرتجعان که این کشور و تمدن بزرگ را غصب کرده‌اند، امتحان کرده‌ایم. هیچ راهی جواب نداشته. این رژیم کماکان مردم خود را سرکوب می‌کند. کماکان ثروت آنها را به‌یغما می‌برد. کماکان از تروریسم حمایت می‌کند. کماکان با تهاجم و حرکت به‌درون سایر کشورهای منطقه، توسعه می‌یابد. کماکان موشک‌هایی می‌سازد که تسلیحات هسته‌یی را حمل کند و ما می‌دانیم که آن را علیه همسایگانش، علیه اروپا و نهایتاً علیه ایالات متحده به‌کار خواهد گرفت.
تنها سیاستی که تغییر نداده‌ایم، تغییر رژیم در ایران است زیرا همه چیزهای دیگر در تغییر رفتار رژیم ایران شکست‌خورده‌اند،. زمان آن فرا رسیده که به‌آزادی در ایران فرصت بدهیم.
فکرش را بکنید که جهان چگونه تغییر خواهد کرد اگر حکومتی جدید در ایران برپا شود که صلح‌جو و متعهد به‌آزادی و بهبود وضعیت زندگی مردم خود و غیرهسته‌یی باشد. یک رژیم جدید در تهران در حقیقت به‌معنی پایان اغلب درگیریها در خاورمیانه است. به‌معنی زندگی بهتر برای مردم ایران است.
شورای ملی مقاومت ایران و سازمان مجاهدین خلق ایران در قلب تپنده یک ایران آزاد و صلح‌جوی نوین قرار خواهد داشت.
شما یک طرح دارید، یک طرح ده ماده‌ای که صحبت از انتخابات آزاد، آزادی سیاسی، برابری جنسیتی، منع سلاحهای هسته‌یی، همکاری با سایر کشورهای منطقه و جهان می‌کند. هیچ جنبشی، هر قدر هم قدرتمند باشد نمی‌تواند بدون یک رهبر به‌پیروزی برسد. و شما یک رهبر دارید، خانم مریم رجوی.
یک رهبر اصولی، یک رهبر توانمند که در پیرامونش رهبران اصولی و توانمند دیگری دارد. و شما از گسترده‌ترین حمایت نسبت به تمامی گروه‌های مخالف و اپوزیسیون حکومت ایران در بین ایرانیان در آمریکا و در سراسر جهان برخوردارید.
پس حق دارید که به‌خود اطمینان داشته باشید. دوستان عزیز می‌خواهم با یک یادآوری، سخنانم را به‌پایان ببرم.
تنها دو ماه پیش من و همسرم از اشرف۳در آلبانی دیدار کردیم. این یک دیدار فوق‌العاده بود. آنچه در اشرف۳دیدم و هر کس که به آنجا برود می‌بیند، چیزی است که می‌تواند آینده ایران باشد.
در دامنه تپه‌ای در آلبانی، یک نمونه درخشان از جامعه‌یی نوین، مدرن، تمیز و سخت‌کوش را بنا گذاشته‌اند. این چیزی است که تمام کشور ایران می‌تواند باشد، اگر مردم ایران و تمام مردم جهان که از آنها حمایت می‌کنند از شر این حاکمان طمعکار، فاسد و افراطی موجود خلاص شوند.
نکته پایانی: من هر روز دلتنگ دوست عزیزم و دوست عزیز شما، سناتور جان مک‌کین هستم. مطمئنم که اگر جان زنده بود، امروز اینجا بود. در ماههای قبل از این‌که بیماری‌اش به‌نقطه‌ای برسد که توان سفر را از دست بدهد، از اشرف۳دیدار کرد. و می‌خواهم حرفهای او را برایتان بخوانم. چون امروز، حرف من با شما است.
«شما به‌خاطر آزادی، ایستادگی، نبرد و فداکاری کرده‌اید. به‌خاطر حق تعیین آینده خود، برای حقوقی که خداوند عطا کرده و نه حکومت. از شما ممنونم، به‌خاطر این‌که نمونه‌یی برای همه جهان هستید که آنها که آماده نبرد و فداکاری در راه آزادی هستند همواره به‌آن دست خواهند یافت.» پایان نقل‌قول از جان. حق با او بود. آرمان شما قدمتی معادل تاریخ بشر دارد. آرمان آزادی و نبردی که همواره در جریان بوده. آزادی در برابر استبداد.
بنابراین در پایان به شما می‌گویم آیا آماده نبرد برای آزادی در ایران هستیم؟ آیا آماده رهبری نبرد هستیم؟ آیا آماده اداره کشور هستیم؟ بله. پاسخ این است: آماده‌اید؟ حاضر، حاضر، حاضر. ما آماده‌ایم. متشکرم. رحمت خدا بر شما باد.
سناتور رابرت توریسلی:
بسیار متشکرم.
امروز وقتی رهبران جهان در سازمان ملل گرد می‌آیند، مردان و زنان محترمی از دموکراسی‌های اروپا، قدرتهای رو به اعتلا در آسیا، مستعمرات آزاد شده آفریقایی خواهند بود. ولی در میان آنها یک نفر هست که لیاقت نشستن در تالار ساختمان متعلق به سازمانی که به‌صلح، آزادی و کرامت بشر متعهد است را ندارد.
رهبران جهان، به‌سمت چپ و راست خود نگاه کنید. روحانی لایق جایگاهی در سازمان ملل نیست.
وقتی به روحانی می‌نگرید فردی را می‌بینید که مردم خودش را به بردگی کشیده. ۳۸۰۰تن از شهروندان خود را به‌قتل رسانده. بیش از هر کشور دیگری در جهان، ایرانیان را به زندان انداخته. نسلی را به فقر کشانده. پایه‌ای‌ترین آزادیهای انسانی را از مردم دریغ کرده. رهبران جهان، روحانی به سازمان ملل تعلق ندارد.
و امروز وقتی روحانی در این اجلاس می‌نشیند، از آنجا که می‌داند ما بارها طی سالیان در اینجا بوده‌ایم، لابد می‌پرسد آنها چه زمانی دست می‌کشند؟ چه زمانی از شعار دادن دست می‌کشند؟ چه زمانی از تظاهرات دست می‌کشند؟ چه زمانی از آمدن به سازمان ملل دست می‌کشند؟
روحانی! اکنون صدای مرا بشنو. هرگز، هرگز، هرگز! ما هرگز دست نخواهیم کشید.
روحانی! ما موقعی از این خواسته دست خواهیم کشید که زندانهای ایران از فرزندانمان و از مردمانی که کاری جز بیان آزادانه نکرده‌اند خالی شود؟ جواب ما ساده است. هرگز، هرگز، هرگز!
روحانی! ما زمانی از این خواسته دست خواهیم کشید که فرزندان نسلهای بعدی ایران در شکوفایی جهان مشارکت داشته باشند و دیگر در فقر زندگی نکنند، بدون امید، بدون آینده و بدون امنیت اقتصادی. جواب ما به تو ساده است. هرگز، هرگز، هرگز!
شاید ملتهای دیگر خواسته‌های ما را درک نکنند. زیرا خواسته‌هایی ساده‌تر و پایه‌ای‌تر از این نمی‌توان داشت. ما برای مردم ایران همان چیزهایی را می‌خواهیم که سایر کشورها برای مردمشان فراهم کرده‌اند. امکان بیان آزادانه، انجام مناسک مذهبی، تأمین نیازهای فرزندانشان. یک زندگی شرافتمندانه، زندگی فارغ از استبداد.
تمام خواسته ما همین است. اگر این خواسته‌ها را نمی‌فهمید، نگاهی به خودتان بکنید. ما برای ایران همان چیزی را می‌خواهیم که همه مردم اروپا و آفریقا و آسیا و آمریکای شمالی برای مردم خود تأمین کرده‌اند. مردم جهان! به ما بپیوندید. مردم ایران متفاوت نیستند. ما کم‌ارزش‌تر نیستیم. خداوند برای ما کمتر نخواسته. مردم ما خواسته‌های کمتری برای سرنوشتشان، آینده‌شان و فرزندانشان ندارند.
مردم جهان! به ما بپیوندید. به سازمان مجاهدین خلق ایران بپیوندید. ایران را آزاد کنید. همین حالا ایران را آزاد کنید.
همه شما و میلیونها ایرانی تبعیدی که در انتظار یک آینده نو برای ایران هستند، حق دارند که بپرسند امسال چه فرقی دارد؟ چه تفاوتی با پارسال دارد؟ یا چه فرقی با پنج سال قبل یا ده سال قبل دارد؟ آیا به‌پایان دیکتاتوری نزدیکتر شده‌ایم؟ زیرا وضعیت، مثل قبل نیست. امروز می‌دانیم که یک سازمان هست با یک رهبر، با اهرمها، با انضباط، با تمرکز و قدرت و اراده برای آزاد کردن ایران. این سازمان مجاهدین خلق است و این مریم رجوی است که این انقلاب را رهبری خواهد کرد.
مثل قبل نیست. مثل قبل نیست. سال‌ها قبل ما با مردم ایران در خیابانهای تهران صحبت می‌کردیم. شهرها و روستاها در سراسر ایران توسط سپاه پاسداران سرکوب می‌شدند و ساکت بودند. وضعیت مثل قبل نیست. امروز صدها هزار ایرانی در سراسر ایران به‌خیابان آمده‌اند. آنها خواهان آزادی هستند. جانشان را بر کف می‌گیرند و آزادانه صحبت می‌کنند و خواهان پایان دیکتاتوری می‌شوند. آنها به‌پا می‌خیزند. هزار هزار به‌پا می‌خیزند. وضعیت، مثل قبل نیست. هزاران نفر به‌خیابان آمده‌اند.
امروز صدها کانون در سراسر ایران تحت هدایت سازمان مجاهدین خلق ایران، اعتراضات را سازمان می‌دهند. پیام توزیع می‌کنند، خبرنامه نصب می‌کنند، شعار می‌نویسند، رهبری ارائه می‌کنند. مجاهدین بار دیگر در خط مقدم هستند و انقلاب را رهبری می‌کنند. وضعیت مثل قبل نیست. وضعیت مثل قبل نیست.
چند سال پیش آمریکایی، با حس تعامل و آشتی، یک تلاش بی‌ثمر را برای آشتی با تهران در پیش گرفت.
تا به آنها آخرین فرصت را بدهد و ببیند آیا امکان حل و فصل هست. آنها چیزی جز خشونت، تروریسم، استمرار برنامه هسته‌یی و یک دیکتاتوری وحشی نشان ندادند. وضعیت مثل قبل نیست.
تحریم آمریکا علیه ایران، در حال خفه کردن رژیم است. در حال خفه کردن سپاه پاسداران است. در حال تعطیل کردن برنامه هسته‌یی است. در حال پایان بخشیدن به استبداد است.
به رهبرانی که در اینجا گرد آمده‌اند می‌گویم که می‌دانم که تحریم، توسط آمریکا رهبری می‌شود. ولی در سراسر جهان از اروپا تا هندوستان، تا چین و ژاپن، کشورهایی که با خرید نفت، رژیم را به‌لحاظ مالی تأمین می‌کردند، این کار را متوقف کرده‌اند. آنها خرید میلیونها بشکه نفت را متوقف کرده‌اند. آنها در حال ورشکست کردن رژیم هستند. آنچه آنها ورشکستش می‌کنند یک سیستم ترور است که مردم را به‌قتل می‌رساند، پایه‌ای‌ترین آزادیهای بشری را سرکوب می‌کند، نافی حاکمیت مردمی است، شهروندان را در میدانها در انظار عمومی اعدام می‌کند. پول ژاپن و چین، صرف سرکوب مردمی آزاد می‌شد. به کشورهایی در سراسر جهان که به‌دنبال رهبری آمریکا حرکت کرده‌اند و تأمین مالی رژیم را متوقف نموده‌اند می‌گوییم که وضعیت مثل قبل نیست. ما به‌عنوان یک جامعه جهانی متحد شده‌ایم. ما رژیم را خاتمه خواهیم داد. ما رژیم را خاتمه خواهیم داد. وضعیت مثل قبل نیست. وضعیت مثل قبل نیست.
ای کاش می‌توانستم ساعت و روز مشخصی را به شما بگویم که مادران و پدران در سراسر ایران به‌چشمان فرزندانشان نگاه کنند و بگویند شما متفاوت نیستید. شما هم مثل سایر کودکان در سراسر جهان صاحب آینده هستید. شما آزاد خواهید بود. شما حکومت خود را خواهید داشت. شما خواهید توانست کودکانتان را تأمین کنید. شما خواهید توانست خانه‌یی بسازید و آینده خود را شکل دهید. ای کاش می‌توانستم روزش را به شمابگویم. ای کاش از ساعتش خبر داشتم. خبر ندارم. ولی فقط یک چیز را می‌دانم. می‌دانم این داستان چگونه به‌پایان می‌رسد. ملاها نابود خواهند شد و ایران آزاد خواهد شد.
امیدوارم.
در عین‌حال که‌ای کاش می‌دانستم آن روز چه روزی است، این را می‌دانم. آن کرسی در سازمان ملل که مردان و زنان شرافتمند باید در کنار فردی با دستان آغشته به‌خون بنشینند، نفس حضور این فرد در تناقض با هر آن چیزی است که سازمان ملل به‌خاطرش پدید آمده. آن کرسی به‌یک ایرانی تعلق خواهد گرفت که برای مردمش احترام قائل است، برای دموکراسی احترام قائل است. خواهان زندگی صلح‌آمیز است. خواهان آن است که مردم ایران بار دیگر به جامعه جهانی بپیوندند. و خدا شاهد است که روحانی مدت زیادی بر آن کرسی تکیه نخواهد داشت. این کرسی به‌یک ایرانی آزاده تعلق خواهد داشت.
خانم رجوی شما زندگی خود را وقف آزادی مردم خود کرده‌اید. از شما متشکریم.
از همه شما که اینک در آمریکا زندگی می‌کنید و می‌توانستید کارهای دیگری بکنید و مردم خود و سرزمین پدری‌تان را فراموش کنید، تشکر می‌کنیم. حضور شما در اینجا، سخنان بسیاری را در مورد شما، خانواده و اجدادتان بیان می‌کند.
این یکی از آرمانهای بزرگ زندگی من است که در اینجا در کنار شما باشم. و این را به شمامی‌گویم. هر چند نمی‌دانم چه زمانی یا چه روزی و اسامی را به‌دقت نمی‌دانم. ولی این را می‌دانم. شما و من و خانم رجوی یک سرنوشت داریم. قرار ما در تهران، در یک ایران آزاد است. رحمت خدا بر همه شما باد. از همه شما بسیار بسیار متشکرم.
رویا سپهراد:
خانم‌ها و آقایان و دوستان ایرانی آمریکایی. از این‌که امروز به اینجا آمده‌اید متشکرم و تشکر می‌کنم از این‌که هیئت‌هایی از ۴۰ایالت مختلف را از سراسر آمریکا نمایندگی می‌کنید. تشکر می‌کنم از این‌که همیشه صدای مردم ایران هستید که طی بیش از چهار دهه، خواهان یک ایران آزاد بوده‌اند. اجازه بدهید به ایران درود بفرستیم.
سلام بر ایران زمین..سلام بر کانونهای شورشی و سلام بر شهر شرف امید ایران زمین اشرف۳
ما بسیار مفتخر هستیم که امروز اینجا هستیم و این امکان را داریم که صدای مردم ایران در این کشور باشیم. مردم ایران از طریق قیام تظاهرات و اعتصاب‌های خود به‌دنبال تغییر رژیم بوده‌اند. این رژیم بایستی در تمامیت خود سرنگون شود. همه ما می‌دانیم که این رژیم قادر به تغییر نیست. این رژیم خواهان تغییر نیست، هر قدر هم که کشورهای اروپایی و سایر کشورها طی سالیان تلاش کرده‌اند از آن استمالت کنند. ما باید از تاریخ و از کسانی که با هیتلر مماشات کردند درس بگیریم.
این پیام را در نظر داشته باشید که از ایران و از جانب تظاهر کنندگان است و می‌گوید «مرگ بر روحانی، مرگ بر خامنه‌ای». ایران دارای یک اپوزیسیون سازمان‌یافته است که همانا مجاهدین خلق است. آنها گروه اصلی اپوزیسیون در داخل ایران هستند که واحدهای مقاومت را در داخل کشور فعال کرده‌اند. آنها موتور تغییر در ایران هستند. مردم ایران دارای یک آلترناتیو سیاسی برای این رژیم هستند. این آلترناتیو شورای ملی مقاومت ایران است که دارای یک رهبری مشخص، برنامه مشخص و کارنامه‌ای اثبات شده است و از شبکه گسترده‌یی از حمایت‌های بین‌المللی برخوردار است.
ما به مردم ایران، واحدهای مقاومت سازمان مجاهدین و آنهایی که جان خود را فدای آزادی ایران می‌کنند درود می‌فرستیم. مردم ایران خود را آزاد خواهند کرد و این کار را به‌زودی انجام خواهند داد. زمان آن رسیده است که جامعه بین‌المللی این واقعیت را به‌رسمیت بشناسد و در کنار مردم ایران بایستد. از همه شما سپاسگذارم.
هیئت سوری
باعث افتخار من است که مقابل همرزمانم بایستم که به مدت ۵۰سال به مبارزه خود ادامه داده‌اند. چیزهای زیادی هست که ما باید از شما یاد بگیریم و حول آنها با شما همکاری کنیم. باعث افتخار من است که صدای ادلب را همراه خود بیاورم. هم‌چنان که آنها دو ساعت پیش از ادلب ویدئویی از تظاهرات همبستگی خود با شما را برایتان فرستادند.
ما در حمایت از خواسته‌های شما برای سرنگونی رژیم آخوندها به اینجا آمده‌ایم. ما خواهان همین خواسته‌های شما هستیم. نه به اعدام، نه به تروریسم، نه به سلاحهای اتمی، و بله، بله، بله به تغییر رژیم آخوندی. سپاه پاسداران ایران باعث فقدانهای بسیاری برای مردم شما و مردم ما شده است. در سال ۲۰۱۵، نبردی به‌وقوع پیوست که در آن ۲۰۰۰تن از نفرات اصلی قاسم سلیمانی کشته شدند. اوست که مقصر این جنایتها در کشورهای ما است. ولی او به اشتباه فکر می‌کند که در سوریه باقی خواهد ماند. و من به اینجا آمده‌ام که بگویم، از جانب همه مردم سوریه، من خود به‌تازگی از شهر ادلب آمده‌ام، کمتر از یک ماه پیش، آمده‌ام تا بگویم که هدف شماره یک ما ضد عفونی کردن سرزمینهای ما از لوث وجود قاسم سلیمانی و افراد وی است. بسیار دردناک است که عملکردهای رژیم آخوندی از زمانی که ایران را اشغال کردند ببنیم، بررسی کنیم و بفهمیم. آنها حاصلی جز کینه، عدم بردباری و دردناک‌تر از همه، جدایی بین شیعه و سنی نداشته‌اند. آنها دین بزرگ اسلام را تخریب کردند و از آن برای جدا کردن ما از یکدیگر استفاده کردند. این دیگر نبایستی ادامه پیدا کند. به‌لحاظ اقتصادی و از دید اپوزیسیون سوریه، رژیم روحانی ۳۰میلیادر دلار از مردم ایران دزدید تا آن را برای اسد و اوباش وی خرج کند و آنها بتوانند به کشتار ما در سوریه ادامه بدهند. ولی من اینجا هستم تا به شما بگویم نه قاسم سلیمانی و نه روحانی باقی نخواهند ماند، زیرا همیشه ایمان به خداوند وجود دارد. ایمان به خداوند همیشه هست. هیچ استبدادی برای همیشه ادامه پیدا نمی‌کند، مادامی که ما با هم باشیم. برادران، خواهران، امروز ما فرصت خوبی داریم. امروز ما این امکان را داریم که تاریخی که از ما غصب شده است را شروع کنیم. امروز ما پیروز خواهیم شد، اگر متحد باشیم. امروز ما دیکتاتوری را سرنگون خواهیم کرد، اگر که دست در دست یکدیگر و با هم باشیم. امروز مسئولیت ما است که به‌عنوان افرادی که در محیط آزاد آمریکا به‌سر می‌بریم، طنین صدای مردم کشورهای خود باشیم. این مسئولیت و وظیفه و امتیاز هر فردی است که امکان زندگی در آمریکا یا هر کشور خارجی دیگر را دارد که بتواند از آزادیهای خود بدون آن‌که کشته شود بهره ببرد و بتواند حرف بزند و مقابل مقامات بایستد و به آنها بگوید که خارج شوند و بگوید که آنها نماینده شما نیستند و بداند که به‌خاطر آن کشته نخواهد شد. این وظیفه ما است که طنین صدای مردم خود در سوریه و ایران باشیم.
پیام ما به شما از ادلب و از جامعه سوریه‌ایهای مقیم آمریکا و از خود من این است که ما پیروز خواهیم شد، اگر متحد شویم. لطفاً بعد از من تکرار کنید. «ما پیروز خواهیم شد، اگر متحد شویم.»
آنها همین پیام را در ویدئویی که خواهید دید به شما می‌فرستند.
کشیش میراندا از کلیسای ایالتی نیویورک:
متشکرم. آیا آماده تغییر هستید؟ نمی‌شنوم. آیا آماده تغییر هستید؟ بگذارید به شما بگویم. تغییر در راه است. شما یک چیز را نمی‌دانید و آن این‌که این رژیم خیلی از شما می‌ترسد. پس این کار عالی خود را که بیش از ۴۰سال انجام داده‌اید ادمه دهید. گمان کنم این پنجمین سالی است که نزد شما هستم. و بار دیگر من اینجا آمده‌ام تا به مردم ایران بگویم که ما در کنار آنها هستیم. و من، مانند بسیاری مسیحیان در سراسر جهان، آنها را فراموش نخواهم کرد. خانم مریم رجوی و شورای ملی مقاومت ایران، مبارزه خوبی را پیش برده‌اند و متعهد به ادامه این نبرد عالی برای ایران هستند. این مبارزه هنوز تمام نشده است. خون کسانی که توسط این رژیم به‌قتل رسیده‌اند به عدالت فرامی‌خواند و ما نباید آنها را فراموش کنیم. خون ۳۰هزار زندانی سیاسی که در تابستان ۱۹۸۸اعدام شدند به عدالت فرامی‌خواند و ما هرگز نباید آنها را فراموش کنیم. واقعیت را به شما می‌گویم. قلب من به درد می‌آید وقتی که به بیش از ۱۲۰هزار نفری فکر می‌کنم که به دست روحانی و این رژیم به‌قتل رسیده یا زندانی و شکنجه شده‌اند. این یک رژیم استبدادی است که هم‌چنان به استفاده از ارعاب، زندانی کردن و اعدام در ملأعام به‌عنوان شیوه‌ای برای ساکت کردن اکثریت مردم ایران ادامه می‌دهد. فقط طی دو ماه اخیر، ۳۴مسیحی دستگیر شده‌اند. و چرا؟ جرم آنها فقط این بود که مسیحی بودند. کلیساها هم‌چنان به آتش کشیده شده و یا بسته می‌شوند. و تا کی؟ تا کی اجازه می‌دهیم این ادامه پیدا کند؟ فقط در ماه ژوئیه ۵عضو یک خانواده در شهر بوشهر در جنوب غربی ایران دستگیر شدند. طی دوره ریاست‌جمهوری روحانی، هزاران اعدام صورت گرفته است، که شامل اعدام دهها مخالف، زنان و کودکان بوده است. در رژیم روحانی، زندانیان سیاسی هم‌چنان از داشتن محاکمه منصفانه و روند قانونی محروم بوده‌اند. در رژیم روحانی، ایران هم‌چنان بالاترین تعداد اعدام به نسبت جمعیت را در جهان دارد. در رژیم روحانی، نقض حقوق‌بشر هم‌چنان در بالاترین میزان خود قرار دارد. هم‌چنان امروزه هیچ بهبودی در وضعیت حقوق زنان، رسانه‌ها و اقلیتهای ملی و مذهبی وجود ندارد. این تا کی ادامه خواهد داشت؟ روحانی هم‌چنان رو به دوربین‌ها لبخند می‌زند و به‌طور همزمان مردم ایران را ترور می‌کند. همین سال گذشته، ۵دیپلمات ایران به‌خاطر دست داشتن در فعالیتهای تروریستی توسط کشورهای اروپایی اخراج شدند. این رژیم ۴۰سال است که با جامعه بین اللملی در جنگ بوده است و با این حال، سازمان ملل هم‌چنان او را برای سخنرانی در مجمع عمومی دعوت می‌کند. من پیامی برای رهبران جهان در سازمان ملل دارم. آزادی مذاهب در ایران هرگز تحت رژیم فعلی ممکن نخواهد بود. آزادی مطبوعات در ایران هرگز تحت رژیم فعلی ممکن نخواهد بود. آزادی بیان در ایران هرگز تحت رژیم فعلی ممکن نخواهد بود. حقوق زنان در ایران هرگز تحت رژیم فعلی ممکن نخواهد بود. و اصلاحات در ایران هرگز تحت رژیم فعلی ممکن نخواهد بود. چند نفر دیگر باید به‌قتل برسند یا زندانی شوند تا این‌که سازمان ملل متوجه شود که روحانی و این رژیم قابل اعتماد نیستند؟ همه می‌دانند که روحانی و دولت او سرمنشاء تروریسم هستند. همه می‌دانند که روحانی و دولت وی از گروه‌های تروریستی در سراسر خاورمیانه و اروپا حمایت مالی می‌کنند. به‌نظر می‌رسد همه این را می‌دانند، به غیر از سازمان ملل. من قبلاً گفته‌ام و باز هم می‌گویم، اگر آمریکا و سایر کشورها واقعاً می‌خواهند رابطه صلح آمیزی با ایران برقرار کنند، آنها باید با خانم رجوی و شورای ملی مقاومت ایران پشت یک میز بنشینند.
امیر عمادی:
خانم‌ها و آقایان در پایان مایلم بار دیگر خطاب به مجمع عمومی سازمان ملل تأکید کنم که:
یک: برای دستیابی به‌صلح و امنیت جهانی در برابر تروریسم، حکومت ملایان در ایران باید در تمامیتش توسط مردم ایران سرنگون شود.
دو: یک آلترناتیو سیاسی در برابر رژیم ایران وجود دارد که شورای ملی مقاومت ایران است.
سه: برای پایان دادن به تهدید رژیم ایران، جامعه بین‌المللی بایستی در برابر روند فزاینده سرکوب در ایران و تهاجم در منطقه توسط حکومت ایران، سیاستی قاطع در پیش گیرد.
چهار: کرسی ایران در سازمان ملل باید به مردم ایران و آلترناتیو دمکراتیک‌شان یعنی شورای ملی مقاومت ایران تعلق یابد.
بسیار متشکرم.
