آلخو ویدال کوادراس نایب‌رئیس سابق پارلمان اروپا در مقاله‌یی که در یوروآسیا درج شده با اشاره به شیطان‌سازیهای رژیم علیه مجاهدین نوشت: مجاهدین خلق همیشه برجسته‌ترین مدافع و حامی جایگزین دموکراتیک برای نظام آخوند سالار حاکم بر ایران بوده‌اند.
رژیمی که توسط خمینی در سال ۱۹۷۹ تأسیس شده است. اعضای این سازمان در میان اصلی‌ترین کسانی بودند که در تصفیه‌های خونین رژیم مورد هدف قرار گرفتند و در سال ۱۹۸۸، سازمان مجاهدین خلق نیز هدف اصلی کمپین اعدام های جمعی بود.
در عرض فقط چند ماه، زندانیان سیاسی به‌طور سیستماتیک به دادگاه‌ها فراخوانده شدند تا با کوتاه‌ترین زمان بازجویی درباره وابستگی سیاسی‌شان روبه‌رو شوند.
قرار بر این بود که کسانی که نتوانستند وفاداری شان را به رژیم نشان دهند، به‌صورت گروهی به‌دار آویخته شوند و در گورهای جمعی دفن شوند. در نهایت، حدود ۳۰۰۰۰نفر اعدام شدند، هر چند ممکن است آمار دقیق این قتل‌عام به سخت پنهان کاری داخلی ایکه رژیم در ا ین زمینه اعمال کرده است هرگز مشخص نشود.
این در حالی است که جامعه بین‌الملل هرگز به درستی گزارشهای مربوط به‌قتل‌عام را با انجام تحقیقات رسمی پیگیری نکرده است.
حتی جنجالی‌ترین گزارشهای قتل‌عام سال ۱۹۸۸ فقط توانسته است خراش کوچکی به سطح خشونت ها و سایر اعمال خشونت‌آمیز رژیم ایران علیه مخالفان سیاسی به‌طور کلی و به‌ویژه سازمان مجاهدین خلق وارد کند. همه به این نکته اعتراف کرده‌اند که بیش از یک صدهزار نفر از اعضا و هوادارن این سازمان طی ۴۰سال گذشته از طریق اعدام، شکنجه، ترور هدفمند و عملیات تروریستی در خارج از کشور کشته شده‌اند.
به‌رغم قتل‌عام و سایر کشتارهای در سال ۱۹۸۸، مجاهدین خلق تنها در هر دو زمینه قدرت و محبوبیت رشد کرده است و سازمان به مرور زمان قوی شده است.
این سازمان بخشی از ائتلافی است که شورای ملی مقاومت ایران (NCRI) نامیده می‌شود که هر تابستان در نزدیکی پاریس برای آزادی ایران گردهمایی بزرگی برگزار می‌کند.
این رویداد توانایی جذب موفقیت‌آمیز حدود یک صد هزار شرکت‌کننده شامل مهاجران ایرانی و حامیان سیاسی آنان در زمینه‌های سیاست، دفاع ملی، اطلاعات و دانشگاهی در ایالات متحده و اروپا و بسیاری از کشورهای جهان را دارد. من در بسیاری از این جلسات سالانه در پاریس در دهه گذشته حضور داشته‌ام.
Inga kommentarer:
Skicka en kommentar